علم نقشه برداری (ژیوماتیک)
مفهوم خاص:مجموعه ای ازاعمال اندازه گیری,محاسبه و ترسیم است که به منظور تهیهء نقشه های محلی,اجرای عملیات راه سازی,ساختمانی,معادن,تکمیل وبه روز در اوردن نقشه ها و مانند ان انجام می شود این مفهوم در برابر واژهء Surveying به کار می رود.
مفهوم عام:مجموعهء علوم وفنونی است که در تهیه و پیاده کردن نقشه ودیگر مسئولیت های مرتبط با نقشه در تمامی ابعاد دخالت دارد این مفهوم در برابر واژه Geomatic به کار می رود.
شاخه های اصلی نقشه برداری
به علت وسعت زیاد نقشه‌برداری تقسیمات مختلفی برای آن در نظر گرفته‌اند:
۱- ژئودزی: برای تعیین و بررسی شکل و ابعاد زمین
۲- مکان‌نگاری (توپوگرافی): برداشت و نمایش شکل زمین و محاسبه مساحت وارتفاع هدف اصلی آن تهیهٔ نقشه‌های ارتفاعی است
۳- فتوگرامتری: تهیهٔ نقشه با عکس برداری زمینی، هوایی یا ماهواره‌ای
۴- نقشه‌نگاری: مراحل ترسیم نقشه را گویند تنها بخش نقشه برداری است که هنر در آن دخیل است
۵- سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS): در این سیستم همه اطلاعات به صورت مکان مرجع دسته بندی می‌شوند و کاربردهای فراوانی دارد از جمله ذخیره، بازیابی، به هنگام سازی و پردازش داده‌های مکانی به منظور اتخاذ یا پشتیبانی یک تصمیم برای حل یک مسئله به بهترین روش و کمترین هزینه را ممکن می‌سازد.
۶- سنجش از دور (RS): جمع‌آوری اطلاعات از عوارض سطح زمین، بدون تماس فیزیکی بیشترین اتکای آن به تصاویر ماهواره‌ای است
۷- کاداستر: نقشه برداری ثبتی و یا نقشه برداری که ارزش حقوقی داشته باشد
۸- آب‌نگاری: یا همان هیدروگرافی تهیه نقشه و دادهای مکانی از ژرفای آب‌ها